یاد تو آتشی است که خامش نمی شود

حق نمک چو زخم فرامش نمی شود

زین اختلاطها که مآلش ندامت است

خوشدل همان کسی که دلش خوش نمی شود

بوی کباب مجلس تنهایی ام خوش است

کانجا جگر ز بی نمکی شش نمی شود

ملکی ست بیکسی که در آنجا غریب یأس

گر می شود شهید ستمکش نمی شود

بیدل مزبل عقل ، شراب تعلق است

مست تغافل این همه بیهش نمی شود